10.16.2012
10.06.2012
Όσα μου έμαθε ο Τομ Ρόμπινς - Part III final
Βία και Εξουσία
Η βία είναι το καθημερινό ρόφημα των ηλιθίων και το λογικό προϊόν της άστοχης περηφάνειας τους. Η βία είναι το λίπασμα για εκείνο που θέλουμε να πεθάνει από ασιτία.
Την εξουσία πρέπει να την γελοιοποιούμε, να την ξεγελάμε και να την αποφεύγουμε.
Αν πιστεύεις στην ειρήνη, φέρσου ειρηνικά.
Αν πιστεύεις στην αγάπη, φέρσου με αγάπη.
Αν πιστεύεις σε οτιδήποτε, φέρσου ανάλογα, αυτό είναι απόλυτα σωστό, αλλά μην προσπαθήσεις να πουλήσεις τις ιδέες σου στο σύστημα γιατί τελικά καταλήγεις να φέρεσαι αντίθετα με αυτό που λες ότι πιστεύεις και δίνεις ένα κακό παράδειγμα.
Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, άλλαξε τον εαυτό σου.
Ο φυσικός εχθρός των γυναικών δεν είναι οι πατέρες και οι γιοι.
O εχθρός των γυναικών δεν είναι οι άντρες.
Και ο εχθρός του μαύρου δεν είναι ο λευκός.
Ο εχθρός του καπιταλιστή δεν είναι ο κομμουνιστής.
Ο εχθρός του ομοφυλόφυλου δεν είναι ο ετεροφυλόφιλος.
Ο εχθρός του Εβραίου δεν είναι ο Άραβας.
Ο εχθρός της νιότης δεν είναι τα γηρατειά.
Ο εχθρός του Μεξικάνου δεν είναι ο γκρινγκο και ο εχθρός των γυναικών δεν είναι οι άντρες.
Έχουμε όλοι τον ίδιο εχθρό.
Ο εχθρός είναι η τυραννία της στενομυαλιάς.
Υπάρχουν αυταρχικοί μαύροι με στενό μυαλό, και αυτοί είναι ο εχθρός. Οι ηγέτες του καπιταλισμού και οι ηγέτες του κομμουνισμού είναι ίδιοι, και αυτοί είναι ο εχθρός. Υπάρχουν στενόμυαλες γυναίκες που προσπαθούν να καταπιέσουν το ανθρώπινο πνεύμα, και αυτές είναι ο εχθρός, όσο είναι και οι στενόμυαλοι άντρες.
Ο εχθρός είναι κάθε ειδικός που ασκεί τεχνοκρατικό χειρισμό των ανθρώπων, ο εχθρός είναι κάθε υποστηρικτής της τυποποίησης και ο εχθρός είναι κάθε θύμα που κατέχεται από τόση στενομυαλιά και τεμπελιά ώστε να αφήνει να τον τυποποιούν και να τον χειρίζονται.
Ολοκληρωτισμός
Έρχονται κι άλλες καταστροφές, πολύ χειρότερες από τους σεισμούς. Εκτός και αν η ανθρώπινη φυλή καταφέρει να εγκαταλείψει τους στόχους και τις αξίες του πολιτισμού, με άλλα λόγια, εκτός και αν κόψει τη συνήθεια της κατανάλωσης - και είμαστε τόσο συνηθισμένοι στην κατανάλωση σαν τρόπο ζωής, ώστε για τους περισσότερους από εμάς η ζωή δε θα είχε κανένα νόημα χωρίς τις λαχτάρες και τις ανταμοιβές της αυξανόμενης κατανάλωσης. Γι' αυτό λοιπόν θα έλεγα ότι, ναι, οι καταστροφές είναι αναπόφευκτες. Δεν είναι απλώς ότι οι κακές μας συνήθειες θα προκαλέσουν παγκόσμιες καταστροφές, αλλά ότι επιπλέον οι πολιτικο-οικονομικές φιλοσοφίες, που σύμφωνα μ αυτές λειτουργούμε, μας έχουν παγιδέψει μέσα σε μια τέτοια τυφλή αρπάγη ώστε δε μας αφήνουν να προετοιμαστούμε για τις φυσικές καταστροφές που δεν τις προκαλούμε εμείς.
Το σημαντικό δεν είναι η επιβίωση. Εκείνο που έχει σημασία είναι το πώς επιβιώνεις. Όλα τα μακροπρόθεσμα σχέδια επιβίωσης που έχουν επινοήσει τα τραστ εγκεφάλων, οι επιστήμονες και οι κοινωνικοί προγραμματιστές, στηρίζονται σε διάφορες παραλλαγές του ολοκληρωτισμού - κοινωνίες σαν των μερμηγκιών ή των μελισσών. Ε, λοιπόν, τα έντομα τα καταφέρνουν καλά στην επιβίωση. Καλύτερα από άλλα πλάσματα, αυτό είναι σίγουρο. Αλλά αυτό συμβαίνει επειδή στον κόσμο των εντόμων δεν υπάρχει καμία ατομικότητα. Η ζωή των εντόμων είναι άκαμπτη και προβλέψιμη. Η ψυχή των ζουζουνιών δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο εκτόας από την επιβίωση. Την επιβίωση της αποικίας, της κυψέλης, του σμήνους. Νομίζω ότι είναι προτιμότερο να εξαφανιστεί η ανθρωπότητα παρά να καταφύγει σε έναν ολοκληρωτικό τρόπο ζωής. Θα πρέπει να πάρουμε σα μοντέλο μας το γερανό και όχι τον τερμίτη. Ας εξαφανιστούμε σαν είδος αν αυτό είναι απαραίτητο, αλλά ας φύγουμε με κάποια αξιοπρέπεια, χιούμορ και χάρη. Οι μερμηγκάνθρωποι και οι μελισσογυναίκες δεν αξίζει να επιβιώσουν.
Ολοκλήρωση
Μία γυναίκα χωρίς το αντίθετό της ή ένας άντρας χωρίς το δικό του, μπορούν να υπάρξουν αλλά δε μπορούν να ζήσουν. Η ύπαρξη μπορεί να είναι όμορφη αλλά ποτέ δεν είναι πλήρης.
Αγάπη
Όταν προσπαθούμε να επεκτείνουμε την αληθινή στοργή μας και σε εκείνους που δεν ξέρουν πως να δεχτούν την αγάπη ή που δεν ξέρουν πώς να την δώσουν, δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να μολύνουμε τα δικά μας νερά. Η αγάπη είναι πολύ ισχυρή αλλά έχει και αυτή τα όριά της, και είναι ένα ακριβοπληρωμένο σφάλμα το να την απλώνεις σε πολύ λεπτή στρώση.
Χα χα, χο χο και χι χι.
The end.
αποσπάσματα από το βιβλίο του Τομ Ρόμπινς "Ακόμα και οι καουμπόϊσσες μελαγχολούν"
Η βία είναι το καθημερινό ρόφημα των ηλιθίων και το λογικό προϊόν της άστοχης περηφάνειας τους. Η βία είναι το λίπασμα για εκείνο που θέλουμε να πεθάνει από ασιτία.
Την εξουσία πρέπει να την γελοιοποιούμε, να την ξεγελάμε και να την αποφεύγουμε.
Αν πιστεύεις στην ειρήνη, φέρσου ειρηνικά.
Αν πιστεύεις στην αγάπη, φέρσου με αγάπη.
Αν πιστεύεις σε οτιδήποτε, φέρσου ανάλογα, αυτό είναι απόλυτα σωστό, αλλά μην προσπαθήσεις να πουλήσεις τις ιδέες σου στο σύστημα γιατί τελικά καταλήγεις να φέρεσαι αντίθετα με αυτό που λες ότι πιστεύεις και δίνεις ένα κακό παράδειγμα.
Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, άλλαξε τον εαυτό σου.
Ο φυσικός εχθρός των γυναικών δεν είναι οι πατέρες και οι γιοι.
O εχθρός των γυναικών δεν είναι οι άντρες.
Και ο εχθρός του μαύρου δεν είναι ο λευκός.
Ο εχθρός του καπιταλιστή δεν είναι ο κομμουνιστής.
Ο εχθρός του ομοφυλόφυλου δεν είναι ο ετεροφυλόφιλος.
Ο εχθρός του Εβραίου δεν είναι ο Άραβας.
Ο εχθρός της νιότης δεν είναι τα γηρατειά.
Ο εχθρός του Μεξικάνου δεν είναι ο γκρινγκο και ο εχθρός των γυναικών δεν είναι οι άντρες.
Έχουμε όλοι τον ίδιο εχθρό.
Ο εχθρός είναι η τυραννία της στενομυαλιάς.
Υπάρχουν αυταρχικοί μαύροι με στενό μυαλό, και αυτοί είναι ο εχθρός. Οι ηγέτες του καπιταλισμού και οι ηγέτες του κομμουνισμού είναι ίδιοι, και αυτοί είναι ο εχθρός. Υπάρχουν στενόμυαλες γυναίκες που προσπαθούν να καταπιέσουν το ανθρώπινο πνεύμα, και αυτές είναι ο εχθρός, όσο είναι και οι στενόμυαλοι άντρες.
Ο εχθρός είναι κάθε ειδικός που ασκεί τεχνοκρατικό χειρισμό των ανθρώπων, ο εχθρός είναι κάθε υποστηρικτής της τυποποίησης και ο εχθρός είναι κάθε θύμα που κατέχεται από τόση στενομυαλιά και τεμπελιά ώστε να αφήνει να τον τυποποιούν και να τον χειρίζονται.
Ολοκληρωτισμός
Έρχονται κι άλλες καταστροφές, πολύ χειρότερες από τους σεισμούς. Εκτός και αν η ανθρώπινη φυλή καταφέρει να εγκαταλείψει τους στόχους και τις αξίες του πολιτισμού, με άλλα λόγια, εκτός και αν κόψει τη συνήθεια της κατανάλωσης - και είμαστε τόσο συνηθισμένοι στην κατανάλωση σαν τρόπο ζωής, ώστε για τους περισσότερους από εμάς η ζωή δε θα είχε κανένα νόημα χωρίς τις λαχτάρες και τις ανταμοιβές της αυξανόμενης κατανάλωσης. Γι' αυτό λοιπόν θα έλεγα ότι, ναι, οι καταστροφές είναι αναπόφευκτες. Δεν είναι απλώς ότι οι κακές μας συνήθειες θα προκαλέσουν παγκόσμιες καταστροφές, αλλά ότι επιπλέον οι πολιτικο-οικονομικές φιλοσοφίες, που σύμφωνα μ αυτές λειτουργούμε, μας έχουν παγιδέψει μέσα σε μια τέτοια τυφλή αρπάγη ώστε δε μας αφήνουν να προετοιμαστούμε για τις φυσικές καταστροφές που δεν τις προκαλούμε εμείς.
Το σημαντικό δεν είναι η επιβίωση. Εκείνο που έχει σημασία είναι το πώς επιβιώνεις. Όλα τα μακροπρόθεσμα σχέδια επιβίωσης που έχουν επινοήσει τα τραστ εγκεφάλων, οι επιστήμονες και οι κοινωνικοί προγραμματιστές, στηρίζονται σε διάφορες παραλλαγές του ολοκληρωτισμού - κοινωνίες σαν των μερμηγκιών ή των μελισσών. Ε, λοιπόν, τα έντομα τα καταφέρνουν καλά στην επιβίωση. Καλύτερα από άλλα πλάσματα, αυτό είναι σίγουρο. Αλλά αυτό συμβαίνει επειδή στον κόσμο των εντόμων δεν υπάρχει καμία ατομικότητα. Η ζωή των εντόμων είναι άκαμπτη και προβλέψιμη. Η ψυχή των ζουζουνιών δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο εκτόας από την επιβίωση. Την επιβίωση της αποικίας, της κυψέλης, του σμήνους. Νομίζω ότι είναι προτιμότερο να εξαφανιστεί η ανθρωπότητα παρά να καταφύγει σε έναν ολοκληρωτικό τρόπο ζωής. Θα πρέπει να πάρουμε σα μοντέλο μας το γερανό και όχι τον τερμίτη. Ας εξαφανιστούμε σαν είδος αν αυτό είναι απαραίτητο, αλλά ας φύγουμε με κάποια αξιοπρέπεια, χιούμορ και χάρη. Οι μερμηγκάνθρωποι και οι μελισσογυναίκες δεν αξίζει να επιβιώσουν.
Ολοκλήρωση
Μία γυναίκα χωρίς το αντίθετό της ή ένας άντρας χωρίς το δικό του, μπορούν να υπάρξουν αλλά δε μπορούν να ζήσουν. Η ύπαρξη μπορεί να είναι όμορφη αλλά ποτέ δεν είναι πλήρης.
Αγάπη
Όταν προσπαθούμε να επεκτείνουμε την αληθινή στοργή μας και σε εκείνους που δεν ξέρουν πως να δεχτούν την αγάπη ή που δεν ξέρουν πώς να την δώσουν, δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να μολύνουμε τα δικά μας νερά. Η αγάπη είναι πολύ ισχυρή αλλά έχει και αυτή τα όριά της, και είναι ένα ακριβοπληρωμένο σφάλμα το να την απλώνεις σε πολύ λεπτή στρώση.
Χα χα, χο χο και χι χι.
The end.
αποσπάσματα από το βιβλίο του Τομ Ρόμπινς "Ακόμα και οι καουμπόϊσσες μελαγχολούν"
10.04.2012
Όσα μου έμαθε ο Τομ Ρόμπινς - Part II
Αποσπάσματα από το βιβλίο "Ακόμα και οι καουμπόισες μελαγχολούν"
Το βιβλίο θίγει πολλάπλά ζητήματα κοινωνικού, θρησκευτικού, υπαρξιακού χαρακτήρα.
Για τις κοινωνικές συμβάσεις και το ρόλο της γυναίκας
Οι ετερόφυλες σχέσεις φαίνονται να καταλήγουν μόνο στο γάμο, και για τις περισσότερες γυναίκες, με την πλύση εγκεφάλου που τους έχουν κάνει, φαίνεται ότι ο γάμος είναι η κορυφαία εμπειρία. Για τους άντρες ο γάμος είναι απλώς θέμα αποδοτικής λογιστικής: ο άντρας έχει φαϊ, κρεβάτι, πλύσιμο, τηλεόραση, μουνί, παιδιά και ανέσεις όλα κάτω από μία στέγη. κι έτσι δε χρειάζεται να σπαταλά την ψυχική του ενέργεια για να σκέφτεται γι αυτά τόσο πολύ - τότε είναι ελεύθερος να βγει έξω στον κόσμο και να δώσει τις μάχες της ζωής, που είναι και το ουσιαστικό στοιχείο της ύπαρξης. Για τη γυναίκα όμως, ο γάμος είναι μία παράδοση. Γάμος σημαίνει ότι μια κοπέλα εγκαταλείπει τον αγώνα, φεύγει από το πεδίο της μάχης και, από τότε και στο εξής αφήνει την πραγματικά ενδιαφέρουσα και σημαντική δράση στον άντρα της, αυτόν που παζάρεψε για να την "φροντίζει". Τι λυπηρό παζάρι! Οι γυναίκες ζουν περισσότερο από τους άντρες γιατί δεν ζουν πραγματικά.
Οι γονείς και οι δάσκαλοι μπορεί να αποθαρρύνουν τα μικρά αγοράκια, όμως δέχονται τα όνειρά τους και υπάρχει η δυνατότητα να εκπληρώσουν τις παιδικές τους προσδοκίες. Τα μικρά κοριτσάκια όμως; Δώστε τους κούκλες, σερβίτσια τσαγιού και πλαστικές σόμπες. Αν δείξουν καμιά όρεξη για πιο άγρια παιχνίδια, πες τα αγοροκόριτσα, κάντους το χατήρι για μερικά χρόνια και μετά, σκάστους τα άσχημα νέα. Κι αν βρεθεί κανένα κορίτσι που επιμένει να φαντάζεται ένα πιο συναρπαστικό μέλλον για τον εαυτό της απ' το νοικοκυριό, τις δουλειές του γραφείου και τα παιδιά, καλύτερα να τη στείλεις γραμμή στον παιδοψυχολόγο. Ανάγκασέ τη να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα.
Μεγάλες αλήθειες για τη ζωή
Υπάρχουν πολλά πράγματα που γι' αυτά αξίζει να ζεις, υπάρχουν λίγα πράγματα που γι'αυτά αξίζει να πεθάνεις, αλλά δεν υπάρχει τίποτα που γι'αυτό ν' αξίζει να σκοτώσεις.
Όσο και να θέλουν οι άνθρωποι να είναι ελεύθεροι - ακόμη και μέχρι το σημείο να θεωρούν την ελευθερία ανώτερη από την ευτυχία - υπάρχει μία αποστροφή για την ελευθερία, εκεί μέσα στο ίδιο τους το DNA. Εδώ και ολόκληρους αιώνες εξελικτικού χρόνου το DNA μας ψυθιρίζει συνέχεια στα αυτιά των κυττάρων μας ότι εμείς, ο καθένας μας, είμαστε τα πιο πολύτιμα πράγματα που υπάρχουν μέσα στο σύμπαν και ότι οποιαδήποτε πράξη προκαλεί τον παραμικρότερο κίνδυνο για μας έχει συνέπειες συμπαντικής σημασίας. "Πρόσεχε, τακτοποιήσου, βολέψου, μην ταράζεις τα νερά" ψυθιρίζει το DNA. Αλλά και αντίστροφα, η λαχτάρα για ελευθερία, η ριψοκίνδυνη πεποίθηση ότι δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε και τίποτα να κερδίσουμε, υπάρχει κι αυτή μέσα στο DNA μας. Κατά τη γνώμη μου, όμως, έχει πολύ πιο πρόσφατη εξελικτική προέλευση. Έχει εμφανιστεί τα τελευταία δύο εκατομμύρια χρόνια, παράλληλα με τη γρήγορη αύξηση του μεγέθους του εγκεφάλου και της διανοητικής ικανότητας που συδέεται με το γεγονός ότι γίναμε άνθρωποι. Αλλά η επιθυμία για ασφάλεια, η θέληση για επιβίωση, είναι πολύ πιο αρχαία. Και τώρα, οι αλληλοσυγκρουόμενες τάσεις που υπάρχουν στο DNA παράγουν ένα βασικό παράδοξο που με τη σειρά του παράγει τον χαρακτήρα του ανθρώπου - που, πάνω από οτιδήποτε άλλο, είναι αντιφατικός. Για να ζήσει κανείς ολοκληρωτικά, πρέπει να είναι ελεύθερος, αλλά για να είναι ελεύθερος πρέπει να θυσιάσει την ασφάλεια. Επομένως, για να ζήσει κανείς πρέπει να είναι έτοιμος να πεθάνει.
Κάθε άτομο πρέπει να βρει τη δική του λύση, μόνο του. Υπάρχουν βέβαια οδηγοί αλλά ακόμη και οι πιο σοφοί οδηγοί είναι τυφλοί στο δικό σου κομμάτι του λαγουμιού. Όχι. Το μόνο που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος σε αυτή τη ζωή είναι να κρατήσει την ακεραιότητά του, τη φαντασία του και την ατομικότητά του- κι έχοντας αυτά τα πράγματα μαζί του, μπροστά του και σε μέρος που να φαίνονται ξεκάθαρα, να πηδήσει μέσα στο χορό της ύπαρξης.
"Γίνε ο δάσκαλος του εαυτού σου"
"Γίνε εσύ ο ίδιος ο Ιησούς σου"
"Γίνε εσύ ο ιπτάμενος δίσκος σου. Σώσε τον εαυτό σου"
"Γίνε εσύ ο αγαπημένος σου. Ελευθέρωσε την καρδιά"
Ελευθερία είναι να παίζω ελεύθερος μέσα στο σύμπαν.
Για την πολιτική
Σε περιόδους που επικρατεί εκτεταμένο χάος και σύγχυση, το καθήκον των πιο εξελιγμένων όντων - καλλιτεχνών, επιστημόνων, κλόουν και φιλοσόφων - είναι να δημιουργούν τάξη. Σε καιρούς σαν τους δικούς μας, όμως, όταν υπάρχει πάρα πολλή τάξη, πάρα πολλή διαχείριση, πάρα πολύς προγραμματισμός και έλεγχος, γίνεται καθήκον των ανώτερων ανδρών και γυναικών να πετάξουν τα δικά τους κατσαβίδια μέσα στη μηχανή για να την ξεχαρβαλώσουν. Για να ανακουφίσουν την καταπίεση του ανθρώπινου πνεύματος, πρέπει να σπείρουν την αμφιβολία και την αναταραχή.
Για τη θρησκεία
Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να ελέγχεις τις μάζες από το φόβο μιας παντοδύναμης μορφής που η εξουσία της δε μπορεί να αμφισβητηθεί ποτέ επειδή δεν είναι ποτέ άμεση.
Για τις ουσίες
Τι θα πει μαστουρωμένοι και φτιαγμένοι; Κάθε ζωντανό πλάσμα είναι μια χημική σύνθεση, και οτιδήποτε προστεθεί σ' αυτό, του αλλάζει τη σύνθεση. Όταν τρως ένα χάμπουργκερ ή μια σοκολάτα, αυτό αλλάζει τη χημεία του σώματός σου. Το είδος των τροφών που τρως, το είδος του αέρα που ανασαίνεις, μπορεί να αλλάξει τη νοητική σου κατάσταση. Αυτό σημαίνει ότι είσαι "μαστουρωμένη"; Αυτή η λέξη είναι ηλίθια.
Για τον έρωτα
Ο έρωτας μας μπερεδεύει τόσο εύκολα επειδή βρίσκεται πάντα σε συνεχή ροή ανάμεσα στην ψευδαίσθηση και την ουσία, ανάμεσα στην ανάμνηση και την επιθυμία, ανάμεσα στην ικανοποίηση και την ανάγκη. Μερικές φορές οι αντιφάσεις του έρωτα είναι τόσο αξεδιάλυτα μπερδεμένες, ώστε ο μόνος τρόπος για να δεις την αλήθεια του έρωτα είναι να την αντιπαραθέσεις με τη συμπαγή αλήθεια της λαγνείας. Φυσικά ο έρωτας δε μπορεί ποτέ να ξεγυμνωθεί εντελώς από την ψευδαίσθηση αλλά, το να φτάσεις και μόνο σε μια επίγνωση της ψευδαίσθησης, είναι σαν να κάνεις χειραψία με την αλήθεια - και μερικές φορές, το σκληρό φως της λαγνείας δίνει ακριβώς μια τέτοια επίγνωση.
Το βιβλίο θίγει πολλάπλά ζητήματα κοινωνικού, θρησκευτικού, υπαρξιακού χαρακτήρα.
Για τις κοινωνικές συμβάσεις και το ρόλο της γυναίκας
Οι ετερόφυλες σχέσεις φαίνονται να καταλήγουν μόνο στο γάμο, και για τις περισσότερες γυναίκες, με την πλύση εγκεφάλου που τους έχουν κάνει, φαίνεται ότι ο γάμος είναι η κορυφαία εμπειρία. Για τους άντρες ο γάμος είναι απλώς θέμα αποδοτικής λογιστικής: ο άντρας έχει φαϊ, κρεβάτι, πλύσιμο, τηλεόραση, μουνί, παιδιά και ανέσεις όλα κάτω από μία στέγη. κι έτσι δε χρειάζεται να σπαταλά την ψυχική του ενέργεια για να σκέφτεται γι αυτά τόσο πολύ - τότε είναι ελεύθερος να βγει έξω στον κόσμο και να δώσει τις μάχες της ζωής, που είναι και το ουσιαστικό στοιχείο της ύπαρξης. Για τη γυναίκα όμως, ο γάμος είναι μία παράδοση. Γάμος σημαίνει ότι μια κοπέλα εγκαταλείπει τον αγώνα, φεύγει από το πεδίο της μάχης και, από τότε και στο εξής αφήνει την πραγματικά ενδιαφέρουσα και σημαντική δράση στον άντρα της, αυτόν που παζάρεψε για να την "φροντίζει". Τι λυπηρό παζάρι! Οι γυναίκες ζουν περισσότερο από τους άντρες γιατί δεν ζουν πραγματικά.
Οι γονείς και οι δάσκαλοι μπορεί να αποθαρρύνουν τα μικρά αγοράκια, όμως δέχονται τα όνειρά τους και υπάρχει η δυνατότητα να εκπληρώσουν τις παιδικές τους προσδοκίες. Τα μικρά κοριτσάκια όμως; Δώστε τους κούκλες, σερβίτσια τσαγιού και πλαστικές σόμπες. Αν δείξουν καμιά όρεξη για πιο άγρια παιχνίδια, πες τα αγοροκόριτσα, κάντους το χατήρι για μερικά χρόνια και μετά, σκάστους τα άσχημα νέα. Κι αν βρεθεί κανένα κορίτσι που επιμένει να φαντάζεται ένα πιο συναρπαστικό μέλλον για τον εαυτό της απ' το νοικοκυριό, τις δουλειές του γραφείου και τα παιδιά, καλύτερα να τη στείλεις γραμμή στον παιδοψυχολόγο. Ανάγκασέ τη να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα.
Μεγάλες αλήθειες για τη ζωή
Υπάρχουν πολλά πράγματα που γι' αυτά αξίζει να ζεις, υπάρχουν λίγα πράγματα που γι'αυτά αξίζει να πεθάνεις, αλλά δεν υπάρχει τίποτα που γι'αυτό ν' αξίζει να σκοτώσεις.
Όσο και να θέλουν οι άνθρωποι να είναι ελεύθεροι - ακόμη και μέχρι το σημείο να θεωρούν την ελευθερία ανώτερη από την ευτυχία - υπάρχει μία αποστροφή για την ελευθερία, εκεί μέσα στο ίδιο τους το DNA. Εδώ και ολόκληρους αιώνες εξελικτικού χρόνου το DNA μας ψυθιρίζει συνέχεια στα αυτιά των κυττάρων μας ότι εμείς, ο καθένας μας, είμαστε τα πιο πολύτιμα πράγματα που υπάρχουν μέσα στο σύμπαν και ότι οποιαδήποτε πράξη προκαλεί τον παραμικρότερο κίνδυνο για μας έχει συνέπειες συμπαντικής σημασίας. "Πρόσεχε, τακτοποιήσου, βολέψου, μην ταράζεις τα νερά" ψυθιρίζει το DNA. Αλλά και αντίστροφα, η λαχτάρα για ελευθερία, η ριψοκίνδυνη πεποίθηση ότι δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε και τίποτα να κερδίσουμε, υπάρχει κι αυτή μέσα στο DNA μας. Κατά τη γνώμη μου, όμως, έχει πολύ πιο πρόσφατη εξελικτική προέλευση. Έχει εμφανιστεί τα τελευταία δύο εκατομμύρια χρόνια, παράλληλα με τη γρήγορη αύξηση του μεγέθους του εγκεφάλου και της διανοητικής ικανότητας που συδέεται με το γεγονός ότι γίναμε άνθρωποι. Αλλά η επιθυμία για ασφάλεια, η θέληση για επιβίωση, είναι πολύ πιο αρχαία. Και τώρα, οι αλληλοσυγκρουόμενες τάσεις που υπάρχουν στο DNA παράγουν ένα βασικό παράδοξο που με τη σειρά του παράγει τον χαρακτήρα του ανθρώπου - που, πάνω από οτιδήποτε άλλο, είναι αντιφατικός. Για να ζήσει κανείς ολοκληρωτικά, πρέπει να είναι ελεύθερος, αλλά για να είναι ελεύθερος πρέπει να θυσιάσει την ασφάλεια. Επομένως, για να ζήσει κανείς πρέπει να είναι έτοιμος να πεθάνει.
Κάθε άτομο πρέπει να βρει τη δική του λύση, μόνο του. Υπάρχουν βέβαια οδηγοί αλλά ακόμη και οι πιο σοφοί οδηγοί είναι τυφλοί στο δικό σου κομμάτι του λαγουμιού. Όχι. Το μόνο που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος σε αυτή τη ζωή είναι να κρατήσει την ακεραιότητά του, τη φαντασία του και την ατομικότητά του- κι έχοντας αυτά τα πράγματα μαζί του, μπροστά του και σε μέρος που να φαίνονται ξεκάθαρα, να πηδήσει μέσα στο χορό της ύπαρξης.
"Γίνε ο δάσκαλος του εαυτού σου"
"Γίνε εσύ ο ίδιος ο Ιησούς σου"
"Γίνε εσύ ο ιπτάμενος δίσκος σου. Σώσε τον εαυτό σου"
"Γίνε εσύ ο αγαπημένος σου. Ελευθέρωσε την καρδιά"
Ελευθερία είναι να παίζω ελεύθερος μέσα στο σύμπαν.
Για την πολιτική
Σε περιόδους που επικρατεί εκτεταμένο χάος και σύγχυση, το καθήκον των πιο εξελιγμένων όντων - καλλιτεχνών, επιστημόνων, κλόουν και φιλοσόφων - είναι να δημιουργούν τάξη. Σε καιρούς σαν τους δικούς μας, όμως, όταν υπάρχει πάρα πολλή τάξη, πάρα πολλή διαχείριση, πάρα πολύς προγραμματισμός και έλεγχος, γίνεται καθήκον των ανώτερων ανδρών και γυναικών να πετάξουν τα δικά τους κατσαβίδια μέσα στη μηχανή για να την ξεχαρβαλώσουν. Για να ανακουφίσουν την καταπίεση του ανθρώπινου πνεύματος, πρέπει να σπείρουν την αμφιβολία και την αναταραχή.
Για τη θρησκεία
Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να ελέγχεις τις μάζες από το φόβο μιας παντοδύναμης μορφής που η εξουσία της δε μπορεί να αμφισβητηθεί ποτέ επειδή δεν είναι ποτέ άμεση.
Για τις ουσίες
Τι θα πει μαστουρωμένοι και φτιαγμένοι; Κάθε ζωντανό πλάσμα είναι μια χημική σύνθεση, και οτιδήποτε προστεθεί σ' αυτό, του αλλάζει τη σύνθεση. Όταν τρως ένα χάμπουργκερ ή μια σοκολάτα, αυτό αλλάζει τη χημεία του σώματός σου. Το είδος των τροφών που τρως, το είδος του αέρα που ανασαίνεις, μπορεί να αλλάξει τη νοητική σου κατάσταση. Αυτό σημαίνει ότι είσαι "μαστουρωμένη"; Αυτή η λέξη είναι ηλίθια.
Για τον έρωτα
Ο έρωτας μας μπερεδεύει τόσο εύκολα επειδή βρίσκεται πάντα σε συνεχή ροή ανάμεσα στην ψευδαίσθηση και την ουσία, ανάμεσα στην ανάμνηση και την επιθυμία, ανάμεσα στην ικανοποίηση και την ανάγκη. Μερικές φορές οι αντιφάσεις του έρωτα είναι τόσο αξεδιάλυτα μπερδεμένες, ώστε ο μόνος τρόπος για να δεις την αλήθεια του έρωτα είναι να την αντιπαραθέσεις με τη συμπαγή αλήθεια της λαγνείας. Φυσικά ο έρωτας δε μπορεί ποτέ να ξεγυμνωθεί εντελώς από την ψευδαίσθηση αλλά, το να φτάσεις και μόνο σε μια επίγνωση της ψευδαίσθησης, είναι σαν να κάνεις χειραψία με την αλήθεια - και μερικές φορές, το σκληρό φως της λαγνείας δίνει ακριβώς μια τέτοια επίγνωση.
10.03.2012
Όσα μου έμαθε ο Τομ Ρόμπινς Part I
PEYOTE - ΠΕΓΙΟΤ
Χρησιμοποιήθηκε από τους Μεξικανούς Ινδιάνους από την εποχή πριν τον Κολόμβο. Η ονομασία μεσκαλίνη πρακτικά προέρχεται από το φασόλι μεσκάλ, που χρησιμοποιούνταν σε θρησκευτικές τελετουργίες από τους Μεξικανούς Ινδιάνους πριν το πεγιότ, αλλά σταμάτησε λόγω της τοξικότητάς του. Όπως η psilocybin, η κατανάλωση πεγιότ κρίθηκε παράνομη από τους Ισπανούς Κονκισταδόρες. Η χρήση του Πεγιότ, όμως, συνεχίστηκε και διαδόθηκε σε πολλές από τις ινδιάνικες φυλές συμπεριλαμβανομένων των Ναβάχο, Κομάντσι, Σιούξ και Κιόβα, που έφεραν το πεγιότ στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά. Το 1896 ο Arthur Heffter πρώτος απομόνωσε την μεσκαλίνη από το πεγιότ. Η απομονωμένη μεσκαλίνη χρησιμοποιείται και σαν παραισθησιογόνο, αλλά λόγω έλλειψης διαφόρων χημικών που βρίσκονται στο πεγιότ, προκαλεί διαφορετικά αποτελέσματα από αυτό. via
Κοινές δόσεις καθαρής μεσκαλίνης ποικίλουν περίπου από 200 σε 400 mg. Αυτή η δόση αντιστοιχεί σε 10 με 12 κουμπιά πεγιότ. Το πεγιότ αποτελείται από κυκλικά κουμπιά τα οποία κόβονται από το φυτό, τεμαχίζονται και ξεραίνονται. Τα ξερά κουμπιά μπορούν να φαγωθούν ή να μουλιάσουν σε νερό και το νερό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως φάρμακο.
Τα συμπτώματα διαρκούν περίπου 10 με 12 ώρες. Το πεγιότ λέγεται ότι προκαλέι "βαθιά ενδοσκόπηση και διορατικότητα" τα οποία περιγράφηκαν σαν να βρίσκεσαι σε μία μεταφυσική ή πνευματική κατάσταση. Μερικές φορές αυτή η κατάσταση μπορεί να συνοδεύεται και από ακουστικά ή οπτικά οράματα. (συναισθησία). Σε συνδυασμό με την ψυχοτροπική του χρήση, μερικές φυλές της αμερικάνικησ ηπείρου χρησιμοπιούν το πεγιότ για τις ιατρικές του ικανότητες. 'Ετσι το χρησιμοποιούν για να γιατρέψουν τον πονόδοντο, στη διάρκεια της γέννας, τον πυρετό, δερματικά, ρευματισμούς, διαβήτη, κρυώματα ακόμα και την τύφλωση.
Πεγιότ και pop culture
Κυρίως οι συγγραφείς της Γενιάw Beat αναφέρθηκαν στισ εμπειρίεσ τους με την κατανάλωση πεγιότ.
Ο Ken Kesey,όταν δούλευε ως νυχτοφύλακας εμπνεύστηκε από τις δράσεις του πεγιότ και έγραψε το
One Flew Over the Cuckoo's Nest. Ο Michael McClure έγραψε το "Peyote Poem" μετά τον πειραματισμό του με το πεγιότ και άλλα ψυχεδελικά ναρκωτικά. Το ποίημα του Allen Ginsberg "Howl", εν μέρη εμπνεύστηκε από τη χρήση πεγιότ στισ 17 οκτωβρίου 1954 στο διαμέρισμά του στην οδό 755 Pine Street στο San Francisco, όταν έιχε ένα όραμα του Sir Francis Drake Hotel και τα κτίρια της ιατρικής σχολής πήραν τη μορφή του Moloch, του αρχαίου φοινικοικού θεού.
Το 1970, τα πρώτα συγγράμματα του Carlos Castaneda έδειχναν το ενδιαφέρον του συγγραφέα στη χρήση πεγιότ. Στην ταινία Beavis and Butt-head Do America, ο Beavis ονειρύεται ότι αποτελεί μέρος του βιντεοκλίπ του White Zombie. Στο επεισόδιο"Curriculum Unavailable"της σειράς του NBC Community (TV Series), η Britta Perry μπαίνει μέσα σε ένα study group δωμάτιο το οποίο βρισκόταν σε ένα ακατάσταστο post-trip state και ρωτάει "How long does peyote last? I'm asking for a friend." Στο Zoolander, ο Hansel (Owen Wilson) αφηγείται τη μαστούρα του με το πεγιοτ όπου σκέφτεται ότι ένιωθε να πέφτει από τον Βεζούβιο(Mount Vesuvius). Στο The Matrix ο Neo χαιρετιέται από ένα γκρουπ ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένης και τησ κυρίας με το τατουάζ με το λευκό κουνέλι, στο δρόμο του για να συνατήσει το Μορφέα, πριν φύγουν από το διαμέρισμα του Νέο, ένασ από τουσ άντρες του γκρουπ λέει ότι η μεσκαλίνη είναι "..the only way to fly." Στην 6η σαιζόν Part II του The Sopranos, Tony Soprano παίρνει πεγιότ και καταλαβαίνει καλύτερα τη ζωή.
via wikipedia
Συνεχείς αναφορές κάνει στο πεγιότ ο Τομ Ρόμπινς στο βιβλίο του "Even cowgirls get the blues"
.jpg)
συνεχίζεται...
Subscribe to:
Posts (Atom)